Yollarin Sonu!

BİR DEVİRDE ,bir yaylanın ortasında adamın biri ahır yapmış,demişlerki yahu buralar hep otlak,hiç bir inek bu ahıra gelmez demişler.

Adam olsun demiş ve ahırın yemliklerine ot,saman ,arpa yerleştirmiş.Aradan günler geçmiş,hiç bir inek gelmemiş,derken bir gün yağmur yağmış,otlak ta otlayan ineklerden birisi,ahıra girivermiş,birde ne görsün yemlikler dolu.

Ha babam de babam yemeye başlamış,derken yağmur dinmiş.Bizim inek ahırın önüne çıkıp,mööö diye bağırmış ve ulan inek oğlu inekler,burada yorulmadan aramadan yemler var ,hemde neler,neler diye MÖÖÖLEEMİŞŞ.Bir ,iki derken ahıra gelen inek sayısı hızla artmaya başlamış,bizim inek ,ya bu işte bir iş olmasın ahırda çok kalabalıklaştı derken,ne görsün,bakıcılar yemliklere kadayıf yerleştiriyorlar,neyse şunu da yiyip gideyim derken,yemliklere su böreği,baklava burma tatlısı,geliyor,şundanda bundanda yiyeyim derken,ahır artık haraket edilmez bir hal almış.

Hani derler ya iğne atsan yere düşmez ,öyle olmuş.VEEEE o anda AHIRIN KAPILARI KAPANMIŞ.kASAPLAR ORTAYA ÇIKIP ,inekleri kesmeye başlamışlar.
tHE END!